'ik snap niet dat mensen nog bezig zijn met het verleden, hup gewoon doorgaan'.. Een opmerking die je misschien ook wel eens hebt gehoord.
Ik zie het verleden en 'hup doorgaan' in één autoruit weerspiegeld.. 🚖
In de auto hebben we een groot voorruit, omdat het belangrijk is om vóór uit te kijken, te zien wat er op je pad komt. Maar een klein deel, daar in het midden van die voorruit, hangt een achteruitkijkspiegel. Het beslaat misschien 5% van het oppervlak, maar het is wél aanwezig. We leren tijdens auto lessen hoe belangrijk het is om af en toe in je achteruitkijkspiegel te kijken. En dat is net als het leven; ja we gaan vóór uit maar het verleden hangt er als een weerspiegeling in. Af en toe kijk je in die spiegel en zie je met één oogopslag of het verleden je niet onverwachts inhaalt, hoe je op een situatie zou kunnen reageren of voel je even 'hoe het was'.. En dan flitsen je ogen weer naar de voorruit omdat daar de weg is waar je heen wilt.
En de zij spiegels? Ze laten zien wie er naast je zijn, of jij ze inhaalt, naast ze blijft rijden, invoegt op de weg die zij rijden.. (of andersom).. Het laat zien dat we met anderen zijn en iedereen rijd zijn weg, op zijn tempo, op zijn snelheid, met in iedere voorruit een weerspiegeling van het verleden mee de toekomst in.
Ja je mag 'hup doorgaan', maar kijk af en toe die spiegel in en besef wat 'was' dat je dit mee draagt de toekomst in. Om je hierin kracht te geven wil ik je zeggen: de voorruit is zoveel groter dan het spiegeltje van het verleden.. ❤️
