‘Mama’ Er word aan mijn hand getrokken, we staan op het plein bij school, ik kijk van opzij mijn dochter aan. Haar hand gaat naar haar mond ‘ze zal het toch ook wel een beetje leuk vinden om mama te zijn?’ fluistert ze al hoofd knikkend naar de bewuste moeder.
Ach lieverd.. mijn hart voelt de diepe vraag van dochterlief. Met haar onzichtbaar grote gehoor heeft ze net de opmerkingen gehoord van een vermoeide mama: ‘ik ben het zo zat.. Ppff.. Die kinderen!’ en nog meer zinnen die ik graag achterwege laat ;)..
Ik kniel neer en kijk m’n dochter aan ‘die mama is vast heel moe, ze vind het leuk om mama te zijn maar het lukt haar nu even niet om dat te zeggen of te voelen’..
Ergens hoop ik maar dat het klopt wat ik zeg.. Dochterlief haar voelsprieten zijn zo groot en ik hoorde zelf ook oprechte ‘teleurstelling’ door de zinnen heen van de moeder. Vermoeidheid is te begrijpen, uitflappen en soms onverwacht boos worden is menselijk.. alleen dat midden op een schoolplein met heel veel kinderen?
Ik voel de drang en ook begrip om het oprecht even te gaan zeggen maar dochterlief is mij voor. Al huppelend over het plein passeert ze de kinderen van de bewuste moeder ‘ik denk dat jullie mama vanavond vroeg naar bed moet’
Oeps! 🤭