We wonen in een land met ‘vrijheid van meningsuiting’ Is ‘vrij van mening’ dan ook ‘vrij van spreken’ of beter gezegd ‘vrij van aanspreken?’
..Ik tik haar op de schouder net voordat ik de supermarkt in wil lopen. ‘Mevrouw, mag ik..’ Verder kom ik niet. Ze draait zich snel om, een krachtige blik ligt in haar ogen. ‘Ik ben geen vrouw, ik ben Trans. Eigenlijk wil ik helemaal niet als meneer of mevrouw aangesproken worden.’ zegt ze duidelijk. Mijn hart begint harder te kloppen ‘Excuus, ik begrijp je, maar ik kan aan de achterkant niet zien hoe ik je anders had kunnen aanspreken’ zeg ik vrij vlot terwijl m’n wangen wel rood worden van deze onverwachtse confrontatie.
De blik in z’n ogen wordt zachter. De vrouw-man knikt. Een zucht ontglipt m’n lippen..
Ik vraag me af.. hoe ver gaan we?! Straks durven we elkaar niet meer aan te spreken, bang om een ander onbedoeld te kwetsen of een klap te krijgen. Terwijl je het helemaal niet zo bedoeld. Ik heb respect voor ieders geaardheid, cultuur of achtergrond. Maar wat mag eigenlijk nu wel- niet? Ik ben het kwijt en zal ongetwijfeld nog vaker deze ‘misstap’ maken.. Hopelijk komt er een goed gesprek uit voort.
Ik duw m’n winkelwagentje de supermarkt in. Waar de negerzoenen een naamsverandering zijn ondergaan maar waar de jodenkoeken nog wel in de schappen liggen… 🤷🏽♀️