'Wat zijn jullie mooi!' is het eerste wat ik denk bij het zien van jullie foto's. Wauw! Wat een knappe zussen en mijn broer als vader. Ik voel liefde, warmte en een traan.. Jullie prachtige lach spat er van af. Zoals we samen weten: je kunt goed lachen als je ook echt verdriet hebt gekend. Ik mis jullie.. maar voel ook dankbaarheid. Jullie hebben elkaar en wat zijn jullie mooi. Ik zie een stukje van mezelf in die lach terug. Dát stralen. Wat bijzonder hoe veerkrachtig we zijn geworden.
Ik hoop dat we elkaar nog gaan tegenkomen. Waar en wanneer dan ook 🌟 En ik jullie flink kan knuffelen om te zeggen dat mijn liefde voor jullie als mens onvoorwaardelijk is en altijd zal blijven bestaan..
Familie
« De haven Geen woorden.. »