"au au" gilt mijn zoon. Brandnetels sporen worden zichtbaar op zijn been. "oh kom maar, een kus en een zalfje werkt tegen de pijn". Ik loop naar boven en pak de goudsbloem zalf. Kusje, smeren en klaar. Als zoonlief weer buiten verder speelt en ik het zalfje weg zet vraag ik mij eigenlijk af waarom ik dit smeer..
Aangeleerd gedrag? Hm
Ja vroeger nam ik overal een pilletje voor. Pijn aan je hoofd, buik of kleine teen? Paracetamol hielp. Bult van het botsen of een blauwe plek?- "tadam daar was de toverzalf". Toen ik eenmaal in de periode van meisje-naar vrouw kwam was het de paracetamol die mij maandelijks overeind hielp. In het begin had ik die niet nodig maar naarmate de jaren vorderde, de agenda drukker werd en de menstruatie zijn weg naar buiten vond, was het doosje "molletjes" altijd bij de hand. Eenmaal "volwassen" en wonende in Roemenië leerde ik veel meer over pure kruiden, bloemen en de kracht hiervan. Medicijnen kosten geld en dat had niet iedereen. Dus natuurlijke wijsheid over wat je kon gebruiken was heel gewoon tussen de dorpelingen. Ik weet nog goed dat ik een wondinfectie op mijn been had gekregen. Ik kreeg een vers geplukte goudsbloem op de wond gebonden en moest dit 48 uur laten zitten. Prima, ik vond het wel cool en was vooral reuze benieuwd. Werkt dit echt? Ja dus; na twee dagen werd het verband en de bloem door dezelfde man verwijderd en was de infectie bijna verdwenen! Ongelooflijk!
Ik weet nog dat ik met verbazing naar mijn been maar vooral naar die bloem keek. Ik zat letterlijk nog in de fase: bloemen zijn er om te bewonderen en voor de bijtjes/vlindertjes.. Maar dat een bloem, zo mooi van kleur en heerlijk ruikend ook de kracht had van genezing was voor mij toen echt volledig nieuw.
Sinds dat moment zijn de "paramolletjes" naar de achtergrond gegaan en ben ik mij gaan verdiepen in de kracht van de natuur. Althans.. nog niet voldoende blijkt wel nu. Ik smeerde zalf op de been van mijn kind terwijl de moestuin prachtige verse goudsbloemen heeft! Of nog ironischer: het bos naast ons huis staat vol met brandnetel en ja dus ook: ..dovenetel... Oeps! Ik ga een nieuwe gewoonte aanleren. Terug naar het bos, de natuur. De volgende keer bij een brandnetel gil mag zoonlief meteen door het stukje dovenetel veld rennen.. "Tadam nieuwe toverzalf!"